ذرت پلیکی پاپ کورن کانادایی

پاپ کورن از دهه 1890 تا رکود بزرگ پیش از آغاز جنگ جهانی دوم، بسیار محبوب بود. فروشندگان خیابانی معمولاً همراه با ادوات بو دادن ذرت آجیلی، جمعیت‌ها را در پارک ها و نمایشگاه ها همراهی می‌کردند. در دوران رکود یادشده، پاپ کورن با قیمتی ارزان، یکی از معدود تنقل‌هایی بود که خانواده های پایین دست جامعه توانایی خرید آن را داشتند. در حالی که سایر مشاغل شکست خوردند، اما تجارت ذرت بو داده رونق گرفت.
در طول جنگ جهانی دوم، بیشتر شکر برای مصرف سربازان مصرف می‌شد. این بدان معنا بود که قند زیادی برای تهیه آب نبات و دیگر تنقلات باقی نمانده بود. به لطف این وضعیت غیرمعمول، سه برابر معمول ذرت بو داده به عنوان تنقل مصرف شد.

کاهش مصرف پاپ کورن در سینماها

در اوایل دهه 1950، وقتی تلویزیون محبوب شد، پاپ کورن دچار کسادی شد. حضور در سالن‌های سینما کاهش یافت. به همراه آن، مصرف پاپ کورن نیز کاهش یافت. هنگامی که مردم شروع به خوردن پاپ کورن در خانه کردند، رابطه جدیدی بین تلویزیون و پاپ کورن ایجاد شد.این رابطه منجر به تجدید محبوبیت این محصول شد. اولین استفاده از گرمایش مایکروویو در دهه 1940 بوده است. امروزه بیش از 240 میلیون دلار از فروش سالانه پاپ کورن ایالات متحده از طریق ذرت بوداده ماکروویوی در خانه بدست می آید. بیشتر مصرف پاپ کورن در قاره آمریکا می‌باشد. هر ساله نیز 17.2 میلیون تن ذرت آجیلی بو داده تولید می‌شود. به بیان دیگر به طور متوسط حدود 52 کیلوگرم ذرت آجیلی بو داده مصرف می‌شود.

تاریخچه قدیمی و میزان مصرف ذرت آجیلی در کنار ارزشهای تغذیه‌ای آن در قیاس با دیگر تنقلات موجود در بازار کشور، موجب شده تا شرکت نانو کلات کویر اقدام به بسته بندی وکیوم شده این ماده غذایی نماید. چرا که ذرت ذرت پلیکی (Pul-leek) یا ذرت پاپ کورن در معرض هوا درصد شکفت آن بسیار پایین می آید.